In de onbetreden hoeken van je hart
Waar je nooit denkt af te dwalen
Heeft zich al rustig dit begin gevormd
Wachtend tot jij klaar was
om tevoorschijn te komen.
Het heeft al lang geleden je verlangen gezien
de leegte voelen groeien in je binnenste
gemerkt dat je vooruit kwam op wilskracht
en nog steeds niet achter kon laten
wat je ontgroeid was.
Het zag je spelen met wat zo verleidelijk is aan veiligheid
de grauwe belofte die de eentonigheid je influisterde
het hoorde de woelige golven opkomen en afnemen
vroeg zich af of je altijd zo kon leven.
En toen de vreugde, toen je moed opvlamde
en je naar buiten kwam, nieuwe grond betrad
je ogen weer vol jeugdige energie en dromen
en een pad van overvloed zich voor je opende.
Hoewel je bestemming nog niet altijd duidelijk is
kun je vertrouwen op wat die opening je belooft:
ontplooi je maar in de genade van het begin,
dat één is met je diepste verlangens.
Roep je wezen op tot avontuur
houd niets achter, ontdek de ongedwongenheid van risico
je zult je al gauw thuis voelen in een nieuw ritme
want je ziel heeft al voeling met de wereld die je wacht.
Uit ‘gezegend de ruimte tussen jou en mij‘ van John O’Donohue